Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem św. Michała i dawny klasztor benedyktynek w Sandomierzu

           Pierwotne, drewniane budynki kościoła i klasztoru, ufundowane przez Elżbietę Sieniawską, zostały wzniesione w latach 1613 - 1615 przy bramie Zawichojskiej. Spłonęły w 1623 roku.

           Budowa obecnych rozpoczęła się w 1627 z fundacji córki Elżbiety, ksieni Zofii Sieniawskiej. Klasztor wzniesiono do 1689, kościół w latach 1686 - 1692. Oba były przekształcane w XVIII wieku, między innymi po pożarze w 1757 roku. Dzwonnicę wybudowano w latach 1749 - 1750, furtę zapewne około 1750, dom kapelana około 1769 - 1771 roku. W latach 1903 - 1906 wzniesiono nowe, północne skrzydło klasztoru. Podczas pożaru w 1966 spłonął między innymi ołtarz główny z barokową nastawą z końca XVII wieku.

            Trzy skrzydła klasztoru ujmują wielki, prostokątny wirydarz otwarty od wschodu. Orientowany kościół znajduje się na przedłużeniu skrzydła południowego. Do skrzydła tego przylega prostopadle budynek dawnej furty, z fasadą w licu ulicy. Od ulicy także znajduje się dzwonnica a za nią, prostopadle do prezbiterium kościoła, dom kapelana. Pomiędzy dzwonnicą i furtą (połączonymi pierwotnie murem), w licu ulicy jest wolnostojąca, murowana kazalnica oraz po bokach figury św. Benedykta i św. Scholastyki (założycielki klasztoru benedyktynek) na wysokich postumentach. Za klasztorem, na zboczu wąwozu rozciąga się ogród otoczony murem z 1. ćwierci XVIII wieku.

Komentarze obsługiwane przez CComment