Dzwonnica została wzniesiona w latach 1737 – 1743, ukończona (hełm) w 1759 roku. Znajduje się poza obrębem cmentarza przykościelnego, na rogu ulic Mariackiej i Katedralnej.

Jest barokowa, murowana i otynkowana, z detalami z kamienia kunowskiego, kwadratowa. Ma trzy kondygnacje, rozdzielone profilowanymi gzymsami i ujęte przy narożach w pilastry (w przyziemiu boniowane). Naroża w przyziemiu są zaokrąglone, w kondygnacji środkowej wklęsłe, w najwyższej ścięte.

Wejście – od południa – ujęte jest w późnobarokowy (1741), kamienny, profilowany portal z wydatnym kluczem. Związany on jest z wieńczącym go, wolutowym obramieniem owalnego okna. Zarówno portal, jak i arkadowo-pilastrowe obramienia półkolistych otworów dzwonowych w górnych kondygnacjach wykonał Bartłomiej Jahowicz. Blaszany hełm wieńczy wielka, ośmioboczna latarnia. Dzwony pochodzą z 1667 i 1750 roku.