Kościół pod wezwaniem Narodzenia NMP w Igołomi

Kościół w Igołomi wzmiankowany był po raz pierwszy w latach 1325 - 1327.

           Obecny zbudowano w 1385 roku. Wskutek licznych przeróbek został pozbawiony w znacznej mierze charakteru stylowego.

           Jest on orientowany, gotycki, ceglany, z prezbiterium zamkniętym wielobocznie, na zewnątrz opiętym skarpami. Szersza nawa jest prostokątna, przedłużona w 1869 roku. Od północy znajduje się zakrystia z przedsionkiem, od południa dwie kruchty, zapewne późniejsze. Prezbiterium jest przykryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym (gotyckie, XV wiek), nawa stropem z lat 1927 - 1928. Tęcza jest ostrołukowa. W prezbiterium znajduje się, od wschodu, ostrołukowe okno, zamurowane. Ostrołukowe są również odrzwia z prezbiterium do zakrystii. Okno w przedsionku zamknięte jest w tzw. ośli grzbiet.

           Ołtarz główny i trzy ołtarze boczne są rokokowe (sprzed 1778), malowane na biało i złocone. W ołtarzu głównym znajduje się krucyfiks z XVI/XVII wieku. Marmurowa chrzcielnica z herbem Przyjaciel jest późnobarokowa (1689 - 1718). W kościele znajduje się renesansowe epitafium Anny (zm. 1600) i Mikołaja (zm. 1607) Ożarowskich - marmurowe, z płaskorzeźbą Chrystusa i apostołów, przed którymi klęczy niewiasta z dzieckiem Na zewnętrznej, wschodniej ścianie prezbiterium wisi krucyfiks z 1948, wykonany przez Antoniego Komendę, świątkarza z Odwiśla.

          Do zabytkowego wyposażenia kościoła należy późnobarokowy feretron z posągiem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, późnobarokowy obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (malowany na blasze), posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem w tradycji stylowej z 1. ćwierci XV wieku, rokokowa monstrancja (1778), sześć kielichów z XVII - XVIII wieku, puszka gotycka-renesansowa i druga z 1712, relikwiarz późnogotycki (1545) i drugi z 1. połowy XVIII wieku, rokokowa tacka (1767), cztery ornaty haftowane z XVIII wieku i cztery z tkanin (jeden XVI-wieczny, jeden XVII-wieczny z makaty perskiej z motywem mihrabu, dwa z XVIII wieku).

             Dzwonnica-brama z 1660 jest murowana, prostokątna, dwukondygnacyjna. Dolna kondygnacja przepruta jest dwiema półkolistymi arkadami, tworzy ona wejście na teren przykościelny. Górna, dzwonowa przepruta jest czterema półkolistymi, niskimi arkadami (po jednej z każdej strony) i zakończona trójkątnym szczytem. Dzwonnica przykryta jest dachem dwuspadowym.

                                                             Opracowała Marta Goździk

źródła:

Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. 1 - woj. krakowskie, z. 8 - powiat miechowski, Warszawa 1953