Inne obiekty

            Pawilon południowy, dawna furta klasztorna, został przekształcony około 1769 – 1771 według projektu ks. Józefa Karśnickiego. Jest późnobarokowy, piętrowy, na rzucie prostokąta z prostokątnym ryzalitem od wschodu. Na zewnątrz kondygnacje przedzielone są profilowanym, zadaszonym gzymsem. Elewacje wschodnia i południowa ożywione są płycinami o ćwierćkoliście wyciętych narożnikach, wschodnia ponadto rozczłonkowana pilastrami. Dach jest łamany polski, lekko rozpłaszczony, ujęty od południa w wysoki, dwukondygnacyjny szczyt. Szczyt ma wolutowe spływy, arkadowe okno i wnęki, rozczłonkowany jest pilastrami i płycinami, zwieńczony rozerwanym przyczółkiem z kamienną rzeźbą św. Anny z małą Marią. Podobny, skromniejszy, jest jednokondygnacyjny szczyt nad ryzalitem.

            Dzwonnica jest późnobarokowa, murowana i otynkowana, dwukondygnacyjna. Ma rzut kwadratu o ściętych narożach. Kondygnacje rozdzielone są gzymsem, naroża ujęte zdwojonymi pilastrami, gzyms koronujący na osiach ścian wygięty ku górze. Otwory dzwonowe zamknięte łukiem odcinkowym. Dach namiotowy, wygięty, zwieńczony ślepą latarnią z cebulastym zdwojonym hełmem.

            Domek kapelana został zaprojektowany przez ks. Józefa Karśnickiego. Jest murowany i otynkowany, parterowy, na rzucie wydłużonego prostokąta, dwutraktowy. Wzdłuż elewacji wschodniej jest podcień, przerwany murowanym ganeczkiem otwartym arkadowo na trzy strony, nad nim szeroki okap dachu. Ściany mają podziały ramowo-lizenowe. Poddasze zostało przebudowane w latach 70. XX wieku.

            Kazalnica jest późnobarokowa (około 1770), murowana, otynkowana, z detalami z ciosu. Korpus na wysokim cokole ujęty jest w skośne filarki, ma wybrzuszony parapet i wielką, arkadową wnękę w profilowanym obramieniu. Zwieńczenie (ponad wygiętym gzymsem) ujęte jest w faliste odcinki rozerwanego przyczółka z figurkami puttów, pośrodku jest koliste przeźrocze. Ściany mają podziały lizenowo-płycinowe, hełm jest profilowany.

źródła

1. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. III, z. 11 – powiat sandomierski, Warszawa 1962

2. J. Zub, Sandomierz - kościół i klasztor benedyktynek, Tarnobrzeg 2004