Kościół pod wezwaniem św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Stodołach

           Parafię w Stodołach erygowano w 1931 roku. Drewniany kościół z przełomu XIX/XX wieku (?) został spalony w czasie działań wojennych w 1944 roku. Obecny był prawdopodobnie dwukrotnie przenoszony: podobno w 1662 z Tarłowa do Lasocina i powtórnie w 1952 z Lasocina do Stodół.

           Jest on orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej, na kamiennej podmurówce. Więźba dachowa jest drewniana, storczykowa. Ściany od wewnątrz i na zewnątrz są oszalowane. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie, dobudowane około 1788 do szerszej, prostokątnej nawy z XVII wieku. Nawa składa się z dwóch prostokątnych w planie brył: szerszej wschodniej i węższej zachodniej. Przednią część nawy wraz z chórem muzycznym zburzono około 1930 przy rozpoczęciu budowy nowego kościoła w Lasocinie. Tak że nie znalazła się ona w świątyni odtworzonej w Stodołach według projektu Józefa Jamroza. Przy prezbiterium od północy znajduje się zakrystia. Elewacja zachodnia u szczytu ozdobiona jest dekoracyjnym układem desek szalunkowych. Znajdujące się w niej drzwi są osłonięte nowym, dwuspadowym daszkiem.

            Tworzące korpus bryły są tej samej wysokości, a poziomy kalenic, w tym kalenicy nad prezbiterium, różnią się nieznacznie. Dach jest dwuspadowy, nad prezbiterium zakończony trójbocznie, od 1992 pokryty blachą ocynkowaną (dawniej gontem). Nad nawą wznosi się sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę z hełmem i latarnią.

            Wewnątrz w prezbiterium strop jest lekko wygięty, w nawie płaski, zaokrąglony po bokach. Belka tęczowa wspiera się na bogato profilowanych kroksztynach. W zakrystii są stare, żelazne drzwi i okiennica.

            Do zabytkowego wyposażenia należy późnobarokowa ambona z kościoła w Lasocinie (1. połowa XVIII wieku).

źródła

1. Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. III - woj. kieleckie, z. 7 - powiat opatowski, Warszawa 1959

2. R. Mirowski, Drewniane kościoły i dzwonnice Ziemi Świętokrzyskiej, Kielce 2002