Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem Nawiedzenia NMP w Niekrasowie

           Pierwotny kościół wzmiankowany był w 1326, na innym miejscu. Erygowany był rzekomo już w XII wieku, ale brak na to dowodów. Około 1400 wybudowano nową, drewnianą świątynię, u podnóża góry. Została ona zniszczona przez innowierców w 1536, wówczas wybudowano zbór kalwiński. W 1615 budynek zboru został konsekrowany na kościół katolicki.

           Obecny kościół, wzniesiony po pożarze poprzedniego, konsekrowano w 1661 roku. W latach 1817 - 1835 został on gruntownie odrestaurowany i nieco przekształcony. Potem był odnawiany w 1905, 1950 i w ostatnich latach.

            Jest on orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej, z dębowymi przyciesiami na kamiennym podmurowaniu, oszalowany. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie, przy nim od północy znajduje się zakrystia. Szersza nawa jest prostokątna, przedłużona zapewne w 1. połowie XIX wieku ku zachodowi o nieco węższą część mieszczącą chór muzyczny.

            Dachy są dwuspadowe (kalenica prezbiterium nieznacznie niższa od kalenicy nawy), strome, pokryte gontem. Połać dachu prezbiterium spływa na zakrystię. Nad nawą wznosi się ośmioboczna, blaszana wieżyczka na sygnaturkę z XIX wieku. W dachu prezbiterium, na osi, jest małe okienko doświetlające poddasze.

            Wewnątrz kościół nakryty jest płaskimi stropami, w nawie z dwoma rzędami słupów (może z 1. połowy XIX wieku?), które oddzielają wąskie, niższe części boczne. Na stropie nawy widnieje rzeźbiona Gołębica w otoczeniu promieni, chmurek i puttów (XVIII wiek). Otwór tęczowy jest ostrołukowy, z 1905 roku. Polichromia autorstwa Jana Bukowskiego pochodzi z 1940 roku.

            Ołtarz główny i dwa boczne są późnobarokowe (około połowy XVIII wieku), później odnawiane i uzupełniane. W głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (XVII/XVIII wiek), znacznie przemalowany. W ołtarzu lewym anioły trzymające tarcze z herbami Abdank Skarbków i Poraj, w prawym krucyfiks z XVIII wieku.

            Chrzcielnica jest kamienna (początek XVIII wieku), z drewnianą pokrywą w formie korony. W kościele znajduje się obraz św. Januarego z XVIII wieku. Z paramentów liturgicznych: barokowy kielich (koniec XVII wieku), trybowany w wielkie kwiaty i kielich w stylu regencji oraz cztery duże i cztery małe cynowe lichtarze z XVIII wieku.

            Od zachodu, w ogrodzeniu przykościelnego cmentarza stoi dzwonnica z XVIII wieku. Jest ona niska, drewniana, konstrukcji słupowo-ramowej, z dębowymi przyciesiami na kamiennej podmurówce, oszalowana. Ma rzut kwadratu i lekko pochyłe ściany. W każdej wycięty jest niewielki, czworolistny otwór.

             Dach jest namiotowy, z zaokrąglonymi krawędziami, pokryty gontem. Pod wydatnym okapem biegnie profilowany gzyms. Dach jest zwieńczony nowszą latarnią - ośmioboczną, masywną. Obok dzwonnicy stoi kamienna rzeźba anioła trzymającego kartusz z wyrytym herbem Topór, datowana na XVII wiek.

źródła

1. Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. III - woj. kieleckie, z. 11 - powiat sandomierski, Warszawa 1962

2. R. Mirowski, Drewniane kościoły i dzwonnice Ziemi Świętokrzyskiej, Kielce 2002

Komentarze obsługiwane przez CComment