Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych w Nowym Brzesku

           Pierwotny, drewniany kościół został wzniesiony po 1279 przez norbertanów z Hebdowa (wieś była ich własnością). Obecny, murowany wybudowano w 1640 roku. Został on powiększony i przebudowany około połowy XIX i na początku XX wieku.

                                         

Nowe Brzesko kościół Wszystkich Świętych

           Jest on orientowany, murowany. Prezbiterium jest jednoprzęsłowe, zakończone wielobocznie, ma charakter późnorenesansowy. Przy nim od południa znajduje się dwukondygnacyjna przybudówka, mieszcząca na parterze zakrystię i przedsionek (1901 - 1902), a na piętrze skarbczyk. Korpus pierwotnie był jednonawowy, został rozbudowany na trzynawowy przed 1850 i przedłużony w 1858 roku. Od zachodu, na osi fasady znajduje się kruchta dobudowana w latach 1901 - 1902.

                                                            

Wejście główne

            Wnętrze prezbiterium sklepione jest krzyżowo na wspornikach, w apsydzie dekoracyjne żebra spadają na pilastry. Tęcza zamknięta jest łukiem półkolistym. Podziały wnętrza nawy (nakrytej sufitem), w związku z dwukrotnym podwyższeniem jej murów (1858 i 1943 - 1945) zapewne są nowsze. Chór muzyczny z 1859 ma późnobarokową dekorację z płaskorzeźbionych festonów kwiatowo-owocowych.

            Na zewnątrz prezbiterium obiega belkowanie z fryzem tryglifowym, fasada jest pseudogotycka. Wieżyczka na sygnaturkę ma kształt barokowy. W okrągłym oknie od wschodu na jednej z gomółek (szybek) znajduje się malowane Przemienienie Pańskie wiek XVII (?). Na nadokiennikach okien w przybudówce obok prezbiterium są kartusze herbowe.

            Ołtarz główny z 1664 został wykonany przez brata Fryderyka Scerkalskiego, zakonnika z pobliskiego Hebdowa. Znajduje się w nim barokowy krucyfiks oraz późnogotyckie posągi Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty (XVI wiek). Dwa ołtarze boczne są późnobarokowe. W nowym ołtarzu jest barokowy obraz św. Anny Samotrzeć, w sukienkach rokokowych.

            Ambona została wykonana w tzw. stylu Rejencji. Do wyposażenia kościoła należy jeszcze późnobarokowy feretron z obrazami Chrystusa Zmartwychwstałego adorowanego przez Świętych i św. Anny Samotrzeć z fundatorami oraz herbem Półkozic i inicjałami DK DSK (1695). Do tego barokowy obraz Matki Boskiej Bolesnej, późnogotycki krucyfiks, późnogotycki posąg Chrystusa Zmartwychwstałego. W kościele znajduje się też epitafium Jakuba (zm. 1841) i Agnieszki (zm. 1843) Kaczmarskich - marmurowe, w kształcie tumby, późnoklasycystyczne.

            Wśród paramentów liturgicznych jest między innymi barokowa monstrancja, dwa haftowane ornaty z XVIII wieku (jeden z herbem złożonym Korczak, Junosza, Jastrzębiec, Jelita z inicjałami X KW PP 1767) oraz dwa ornaty z tkanin i dwie kapy z tkanin z XVIII wieku.

            Stojąca obok kościoła dzwonnica pochodzi zapewne z XVIII/XIX wieku. Jest ona drewniana, o konstrukcji słupowej, kwadratowa. Ma pochyłe ściany i nadwieszoną izbicę z dwoma prostokątnymi otworami w każdym boku. Dach jest namiotowy o wklęsłych połaciach, przechodzący w szpic, kryty blachą. Od północy znajduje się nowsza przybudówka. Dzwon jest gotycki.

                                                            

Dzwonnica

źródła

1. T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982

2. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. I, z. 8 - powiat miechowski, Warszawa 1953

 

Komentarze obsługiwane przez CComment