Dawny klasztor dominikanów przy kościele św. Marii Magdaleny w Sandomierzu

           Na działce uzyskanej przez dominikanów w XIII wieku około 1334 - 1368 wybudowano kościół św. Magdaleny. W 1645 konwent został uniezależniony od klasztoru św. Jakuba, wówczas zapewne wzniesiono nowy klasztor. W 1807 dominikanie zostali przeniesieni do klasztoru św. Jakuba, w pozostałych po nich budynkach urządzono magazyny. Kościół rozebrano w 1860 roku. Budynek poklasztorny został przebudowany po 1870 i ponownie w XX wieku, z przeznaczeniem na urzędy (obecnie mieści się tu Urząd Miasta).

           Zachowany budynek stanowi przekształcone skrzydło południowe dawnego czworobocznego klasztoru z około połowy XVII wieku, który przylegał od zachodu do fasady gotyckiego, orientowanego kościoła. Jest murowany, otynkowany. Od frontu piętrowy, od tyłu, wskutek znacznego spadku terenu, piwnice stanowią kondygnację nadziemną. Prostokątny, z dwoma ryzalitami po bokach elewacji frontowej, stanowiącymi pozostałość skrzydeł wschodniego i zachodniego. W przyziemiu od frontu jest dawny krużganek, ze sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi w przęsłach skrajnych. Za nim ciąg pierwotnych pomieszczeń sklepionych kolebkowo-krzyżowo i kolebkowo z lunetami. Elewacje zewnętrzne i dach są nowe, naroża południowe i ściana zachodnia wsparte skarpami.

źródła

1. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. III, z. 11 – powiat sandomierski, Warszawa 1962

2. J. Zub, Sandomierz - stare miasto, Tarnobrzeg 2004