Kościół pod wezwaniem Nawiedzenia NMP w Rogowie

            Pierwotny, drewniany został wzniesiony na początku XV wieku. Około 1562 – 1595 zamieniony na zbór ariański. Kolejny, wystawiony w 1751 spalił się w 1932, a na jego miejscu wzniesiono w 1934 obecny, murowany, eklektyczny, z inklinacjami barokowymi.

W lewym ołtarzu bocznym znajduje się wizerunek Chrystusa Boleściwego z Matką Boską, św. Franciszkiem z Asyżu i św. Janem Kantym (1. połowa XVIII wieku), w barokowej ramie. Jest to replika obrazu z kościoła reformatów w Krakowie.

Konfesjonał malowany w wici roślinne i rozety pochodzi z 1. połowy XVII wieku. Fotel i pięć krzeseł są barokowe (koniec XVII wieku). W nowszych ławkach kolatorskich są rzeźbione fragmenty z końca XVII wieku, użyte jako zwieńczenie. Na wyposażeniu są dwa feretrony – barokowy (XVII/XVIII wiek), z obrazem św. Michała Archanioła oraz rokokowy; obrazy św. Anny i św. Antoniego Padewslciego w rokokowych ramach; portret Michała z Granowa Wodzickiego, biskupa przemyskiego i podkanclerzego koronnego (zm. 1764); późnobarokowy krucyfiks procesyjny (XVIII wiek).

Wśród zabytkowych sprzętów liturgicznych jest barokowa monstrancja (koniec XVII wieku) z herbem Prus I i literami ks. Grzegorza Nadkańskiego, proboszcza Rogowskiego; rokokowy kielich; relikwiarz z XVIII wieku; rokokowa lampa wieczna; ornaty: z XVII - XVIII wieku.

            Dzwonnica została ufundowana około 1751 przez biskupa Michała Wodzickiego. Jest barokowa, murowana z kamienia, na rzucie prostokąta. W niskim przyziemiu na osi znajduje się brama ujęta w pilastrowo-arkadowe obramienia. Górna kondygnacja jest wyższa, oddzielona gzymsem, z płytkimi ryzalitami od frontu i tyłu, przepruta trzema otworami o barokowych wykrojach. Zwieńczenie ma formę profilowanego impostu ujętego w wolutowe spływy, z płomienistymi wazonami. Dzwon z herbem Śreniawa pochodzi z 1757 roku.

            W 1763, wraz ze szpitalem dla ubogich, wybudowano z fundacji biskupa Michała Wodzickiego kościółek pod wezwaniem Matki Boskiej Pocieszenia. Później powstał wokół niego cmentarz. W 1997 kościółek został przeniesiony do skansenu w Tokarni.

źródła

  1. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. III – woj. kieleckie, z. 9 – powiat pińczowski, Warszawa 1961