Kaplica Matki Boskiej Różańcowej
Została wzniesiona zapewne około połowy XVII wieku. Ma rzut ośmioboku, z półkolumnami na narożach. Dołem obiega ją wysoki cokół, górą belkowanie. Ściany podzielone są na dwie kondygnacje. W dolnej znajdują się nisze w płycinach o profilowanym obramieniu, w górnej półkoliście zamknięte okna. Kaplica zwieńczona jest ośmioboczną kopułą o eliptycznej sylwecie, z latarnią. Przełamany gzyms na latarni podtrzymują męskie hermy.
Wewnątrz ściany również podzielone są na dwie kondygnacje, przez silnie występujący gzyms z drewnianą balustradą. W narożach dolnej kondygnacji są półkolumny (między nimi płyciny w profilowanym obramieniu). W górnej pilastry, pomiędzy nimi okna, powyżej gzyms wieńczący. W ośmiodzielnej kopule znajdują się pola na malowidła, w stiukowych, wczesnobarokowych obramieniach (około połowy XVII wieku) z motywami małżowinowo-chrząstkowymi i aniołów. Malowidła wykonał Bernard Szczodrowski (1870), zapewne na pierwotnej kompozycji.
Ołtarz w kaplicy jest późnobarokowy, z ornamentami rokokowymi. W nim obraz Matki Boskiej Różańcowej w metalowej, późnobarokowej sukience (XVIII wieku).
Komentarze obsługiwane przez CComment