Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w Jangrocie

Pierwszy drewniany kościół powstał tu w XVI wieku. Obecny, murowany pochodzi z 1822 roku. Wybudowany został przez bliżej nieznanego Jana Beka z Krakowa.

           Jest on klasycystyczny, jednonawowy. Jego zewnętrzna sylwetka jest tyleż monumentalna, co prosta, akcentowana rzędem półkolistych okien. Realizując zasadę maksymalnej jednolitości, zamyka się w prostokątnym bloku, który obejmuje dwudzielne wnętrze (nawę i prezbiterium) oraz wszystkie dodatkowe aneksy (piętrowe lokalności – zakrystię i skarbiec oraz loże ponad nimi, kruchtę). Zwrócone ku zachodowi, zbliżone do kwadratu prezbiterium zamknięte jest prostą ścianą, z prostokątnym występem na osi. Fasada jest trójpolowa, z pilastrami. W środku ma podział ramowy, pola boczne są boniowane. Zwieńczona jest szczytem z trójkątnym przyczółkiem i spływami po bokach. Nad portalem wejściowym umieszczono tablicę fundacyjną. Dach jest jednokalenicowy.

            Prezbiterium wewnątrz ma w czterech narożach masywne kolumny, jakby wyodrębniające tę część. Nawa jest prostokątna, o zaokrąglonych wewnątrz narożnikach. Wnętrze nakryto silnie spłaszczonymi sklepieniami kolebkowymi z lunetami. W prezbiterium jest ono wsparte na czterech kolumnach, w nawie – na filarach przyściennych. Belka tęczowa jest półkolista, wsparta na dwóch kolumnach. We wschodniej części nawy znajduje się chór muzyczny.

             Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne mają charakter barokowy. W bocznych znajdują się obrazy: św. Rodziny (gotycki, początek XVI wieku) oraz Ukrzyżowanie i Rozmnożenie chleba, namalowane przez Michała Stachowicza. Charakter barokowy ma także ambona oraz dwa konfesjonały, ławki są późnobarokowe. Na wyposażeniu kościoła są także między innymi: obraz Zwiastowania (zapewne XVII-wieczny), gotycki (?) krucyfiks i dwa barokowe, procesyjne, gotycki posąg Chrystusa Zmartwychwstałego (początek XVI wieku), posąg św. Marcina z II połowy XVI wieku, monstrancja z barokową stopą i nodusem, dwa kielichy barokowe, zabytkowe ornaty (w tym XVIII-wieczne). Sygnaturka na kościele pochodzi z 1770 roku.

             Obok świątyni stoi, zapewne współczesna jej, dzwonnica. Jest ona murowana, prostokątna, dwukondygnacyjna, z pilastrowymi podziałami. Dach ma dwuspadowy, z trójkątnymi frontonami. Wisi na niej dzwon z 1557 roku.

                                                                      Opracowała Marta Goździk

źródła:

1. Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. 1 - województwo krakowskie, z. 12 - powiat olkuski, Warszawa 1953

2. Tadeusz Chrzanowski, Marian Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982

Komentarze obsługiwane przez CComment