Kościół pod wezwaniem Trójcy Świętej w Iwanowicach

Pierwotny kościół został ufundowany między 1292 a 1295 rokiem.

            Obecny zbudowano w 1745 (z wykorzystaniem niektórych elementów ze starego), w miejsce drugiego z rzędu, pochodzącego z 1408 roku.

            Jest on orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej, z wieżami na słup. Prezbiterium zamknięte jest wielobocznie. Przy nim od południa znajduje się murowana zakrystia (dawny skarbczyk), a od północy kaplica św. Anny Samotrzeć (dawna zakrystia). Szersza nawa jest prostokątna, złączona od zachodu z dwiema wieżami, między którymi znajduje się kruchta. Wieże są kwadratowe, wysokie, przedzielone gzymsem na dwie kondygnacje, nakryte kopulastymi hełmami z latarniami. Dodają kościołowi monumentalnego wyrazu. Od południa jest druga kruchta, nowsza. Dach nad kościołem jest jednokalenicowy, stromy, aktualnie pokryty blachą. Wokół kościoła biegnie gzyms koronujący, profilowany. Wieżyczka na sygnaturkę jest barokowa.

             Wewnątrz w prezbiterium jest pozorne sklepienie kolebkowe, w nawie płaski strop z fasetą. Łuk tęczy jest spłaszczony, wsparty na dwóch żłobkowanych filarkach z posągami aniołków. Chór muzyczny wsparty na dwóch filarach, z wklęsłowypukłym parapetem. Odrzwia zachodnie (wejście główne) zamknięte łukiem wklęsłowypukłym, profilowane, z napisem i datą 1745. Odrzwia południowe (i podobne do nich prowadzące z prezbiterium do kaplicy) są profilowane i płaskorzeźbione. Odrzwia na zewnątrz kaplicy - ostrołukowe, profilowane, gotyckie, z drzwiami o gotyckich okuciach i starym zamku (pochodzą z poprzedniego kościoła). Ściany wewnątrz pokrywa polichromia z 1928 roku.

            Ołtarz główny i jeden z bocznych są wczesnobarokowe. W ołtarzu głównym znajduje się renesansowy krucyfiks oraz obraz Św. Trójcy w otoczeniu Świętych. W ołtarzu bocznym są obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem (w typie Matki Boskiej Śnieżnej), świętych Katarzyny i Doroty na złotym tle, Męczeństwa św. Katarzyny na tle pejzażu oraz św. Pawła Pustelnika na złotym tle. Drugi ołtarz boczny jest późnorenesansowy, w nim obrazy św. Agnieszki na złotym tle (1627) oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem i Męczeństwa św. Agnieszki (prawdopodobnie z tego samego czasu), o sporej wartości artystycznej. W kaplicy jest ołtarz z obrazem św. Anny Samotrzeciej, w tzw. stylu rejencji.

             Ambona jest barokowa, kamienna chrzcielnica wczesnobarokowa, ławki późnobarokowe. W kościele znajduje się brewe (urzędowe pismo) papieża Benedykta XIV w ramie w tzw. stylu rejencji (1750); późnobarokowy obraz św. Jana Nepomucena; późnogotycki posążek św. Krzysztofa (około 1480 – 1490); rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XV wieku; dwa barokowe krucyfiksy; barokowa wypukłorzeźba Św. Trójcy; kartusz z herbami Pogoń i Leliwa, umieszczony pierwotnie nad drzwiami z prezbiterium do zakrystii (połowa XVIII wieku). Wśród sprzętów liturgicznych: monstrancja w tzw. stylu rejencji (1767); dwa kielichy - jeden w tzw. stylu rejencji (1764), drugi klasycystyczny (1845), z miejskim znaczkiem warszawskim i cechą imienną Fraget (zapewne złotnika warszawskiego Józefa Frageta); drewniany, późnobarokowy relikwiarz św. Antoniego; dwa haftowane ornaty z XVIII wieku; pięć XVIII-wiecznych ornatów z tkanin; dwie dalmatyki z tkanin (XVIII wiek); haftowane nakrycie na kielich z XVIII wieku. Dzwon z 1525, z herbem Laryssa, został przelany na nowo około 1947 roku.

źródła:

T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982

Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. 1 - woj. krakowskie, z. 8 - powiat miechowski, Warszawa 1953