Pałac w Śmiłowicach

Jest klasycystyczny, wybudowany zapewne w 1. ćwierci XIX wieku.

           Po II wojnie światowej stanowił własność państwową, w wyniku pożaru w 1966 został zrujnowany. Od 2001 w rękach prywatnych. Podczas generalnego remontu (odbudowy) przeprowadzonego w latach 2004 - 2007 został rozbudowany o dwa skrzydła boczne.

             Usytuowany jest w ogrodzie krajobrazowym ze starym drzewostanem, murowany, prostokątny. Na skutek spadku terenu od frontu jest piętrowy, od ogrodu parterowy, podpiwniczony. Nowe skrzydła boczne ustawione są pod lekkim skosem w stosunku do pierwotnego korpusu.

            Fasada starszej części jest jedenastoosiowa. Od frontu, na osi pałacu znajduje się portyk w wielkim porządku na czterech kolumnach doryckich, z trójkątnym naczółkiem. Na piętrze przedzielony on jest balkonem z żelazną balustradą. W elewacji ogrodowej jest niewielki ganek wsparty na czterech kolumnach połączonych łukami spłaszczonymi (zredukowana wersja portyku frontowego). Narożniki budowli i częściowo ściany ozdobione są pozornym boniowaniem, u góry biegnie belkowanie z fryzem tryglifowym. Okna są prostokątne, dach czterospadowy, po remoncie podwyższony z dodaniem lukarn.
            Wnętrze jest dwutraktowe. Rzut pałacu charakteryzuje się wprowadzeniem poprzecznych, dość wąskich korytarzy między traktami i brakiem okazalszego salonu, co jest cechą początków klasycyzmu w architekturze. Odchodząc od reprezentacyjnej amfiladowości baroku zmierzał on do zapewnienia większej intymności poszczególnym pokojom.

źródła

1. T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982

2. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. I, z. 8 - powiat miechowski, Warszawa 1953