Kościół          

           Kościół zaprojektował Jan Michał Link. Przy budowie czynni byli między innymi kamieniarze kunowscy. Jest on barokowy, murowany z cegły i otynkowany, orientowany. Składa się z prostokątnej nawy i węższego, również prostokątnego prezbiterium. Przy prezbiterium od północy są zakrystie: dawna od zachodu i dobudowana po 1864 od wschodu. Wzdłuż nawy od północy biegnie korytarz łączący zakrystię z klasztorem.

            Elewacje obiega kamienny cokół, bogato profilowany, wyłamujący się nad okienkami krypt. Ściany rozczłonkowane są toskańskimi pilastrami dźwigającymi szerokie, bogato profilowane belkowanie. Pilastry i fryz ożywione są XVIII-wiecznymi płycinami o ćwierćkoliście wyciętych narożnikach. Okna zamknięte są półkoliście, mają prostokątne, pilastrowe obramienia z gzymsami. Dachy ujęte są w ozdobne, wolutowe szczyty przekształcone (?) w XVIII wieku. Szczyt prezbiterium zwieńczony jest kamiennymi, XVIII-wiecznymi posągami świętych Michała, Benedykta i Scholastyki. Szczyty dachu nawy ujęte są pilastrami, zwieńczone trójkątnymi przyczółkami z kamiennymi wazonami. Dachy są dwuspadowe, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę z 1913 roku.

            Wewnątrz nawa i prezbiterium nakryte są sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi z dodatkową lunetą nad oknem szczytowej ściany prezbiterium. Tęcza ma wykrój półkolisty. Ściany rozczłonkowane są pojedynczymi lub parzystymi pilastrami jońskimi, które dźwigają odcinki szerokiego belkowania z wydatnym gzymsem. W arkadowych wnękach ścian bocznych są półkoliście zamknięte okna. Od zachodu jest murowany chór, dawniej zakonny (dostępny z kaplicy na piętrze klasztoru), wsparty na trzech arkadach filarowych, podsklepiony kolebkowo- krzyżowo, ożywiony płycinami.

            Barokowe portale zostały wykonane według projektu Jana Michała Linka, przez kamieniarzy kunowskich. Portal główny do kościoła (od południa) jest arkadowy, ujęty w kolumny, z przerwanym przyczółkiem. W przyczółku bogata dekoracja rzeźbiarska z puttami trzymającymi kartusz, wazonami, girlandami owoców. Współczesne portalowi drzwi, okute w skośną kratę mają ażurowe nadświetle. Portale z prezbiterium do zakrystii i z podchórza na korytarz (przekuty) są prostokątne, profilowane, pokryte dekoracją liściastą i palmetową.

            Ołtarz główny był barokowy (około 1693 - 1695), autorstwa snycerza nowokorczyńskiego Mateusza Roskwitowicza. Architektoniczny, z krucyfiksem barokowym, nowymi figurami świętych Benedykta i Scholastyki oraz Chrystusa Dobrego Pasterza. Pośrodku znajdował się obraz św. Michała Archanioła z około 1900, pędzla Józefa Buchbindera, w zwieńczeniu barokowe rzeźby aniołów. Na bramkach malowane postacie św. Onufrego i św. Marii Egipcjanki. Dziś ścianę ołtarzową zdobią ocalały z pożaru obraz św. Michała i oryginalne tabernakulum (2. ćwierć XVIII wieku) - architektoniczne, trójdzielne, z bogatą, malowaną dekoracją w stylu regencji, sceną Ostatniej Wieczerzy na drzwiczkach oraz lustrami w polach bocznych.

            Dwa ołtarze boczne przy tęczy zostały wykonane w 1694 przez Franciszka Czernego. Są niearchitektoniczne, w formie bogato rzeźbionych ram akantowych z festonami owoców i figurkami puttów. Haftowane antepedia pochodzą z 1. połowy XVIII wieku. W ołtarzu lewym jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Matki Boskiej Śnieżnej (XVII wiek) w haftowanej sukience z 1. połowy XVIII wieku. W prawym obraz św. Benedykta (koniec XVII wieku) w sukience haftowanej z 2. połowy XVIII wieku.

            Ambona autorstwa Mateusza Roskwitowicza (1694 - 1695), jego najwspanialsze dzieło, jest bogato rzeźbiona. Korpus wsparty jest na pniu zakonnego drzewa genealogicznego wyrastającego z leżącej postaci św. Benedykta. Wśród gałęzi winorośli oplatających całą ambonę są figury Ojców Kościoła i świętych benedyktynów.

            Łuk tęczy ujęty jest w drewnianą okładzinę z rzeźbioną winną latoroślą, na nim barokowy krucyfiks oraz rzeźby Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana z 1694 roku. Stalle w prezbiterium są barokowe (koniec XVII wieku), z dekoracją akantową oraz malowanymi postaciami świętych pustelników w płycinach przedpiersi i zaplecków. Ławki w nawie są barokowe, z rzeźbionymi chrząstkowo bokami, na dwóch są rzeźbione kartusze herbowe. Cztery konfesjonały są rokokowe (2. połowa XVIII wieku).

            Wśród rozwieszonych w kościele obrazów (XVII - XVIII wiek) najcenniejsze wydaje się być barokowe przedstawienie Nawiedzenia (XVII wiek), dzieło nieznanego caravaggionisty, podarowane zakonnicom przez Jana Tarłę, brata ksieni Franciszki Tarłówny. Pozostałe obrazy (wszystkie w bogato rzeźbionych, rokokowych ramach) pochodzą z ołtarzy bocznych rozebranych na początku XX wieku. Jest tu między innymi Św. Jan Chrzciciel (barokowy, 2. połowa XVII wieku) - ze szkoły włoskiej, w typie Giuseppe de Ribery, wizerunki św. Benedykta i św. Scholastyki oraz świętych benedyktynek.

            Do zabytkowych sprzętów kościelnych należy między innymi barokowa monstrancja (około 1700), ze stopą i trzonem w formie pnia drzewnego oraz glorią w kształcie wiązki płomieni otoczonej winoroślą; rokokowa puszka z wprawioną w krzyż na pokrywie antyczną monetą żydowską; haftowane ornaty z XVII - XVIII wieku; kilkanaście antepediów haftowanych lub aplikowanych z XVII - XVIII wieku.